ΛΥΚΑΝΘΡΩΠΟΣ / 2

ΛΥΚΑΝΘΡΩΠΟΣ /2

Στον ουράνιο κόσμο του Σύμπαντος τα πάντα όντα είναι αρμοσμένα στην
αρμονία του λόγου  των αξιών όπου τα ιερά και ελαφρά ανέρχονται
και τα ανίερα και βλαβερά κατέρχονται.
Αν ρίξουμε μια ματιά στο συννεφιασμένο ουρανό της γης θα δούμε ότι τα βαριά
και συμπιεσμένα σύννεφα κατεβαίνουν προς τα κάτω του ουρανού. Τα μαύρα
σύννεφα έχουν συμπιέσει την αέρινη μορφή του νερού και τη ρίχνουν κατά
τη διάρκεια της βροχής, ενώ πιο ψηλά βρίσκονται ελαφρότερα και αραιότερα
σύννεφα και ακόμα ψηλότερα τα πολύ αραιωμένα.
Ανάλογα δηλαδή με την αραίωση η την πύκνωση αποκτάται η ανάγκη της
βαρύτητας των κατερχόμενων ή η ελαφρότητα των ανερχόμενων. Η κάθε αξία
παίρνει εκείνη ακριβώς τη θέση στο λόγο της αρμονίας που ταιριάζει στο λόγο
έτσι ώστε καμία αξία που είναι βαρύτερη να μη βρίσκεται ψηλότερα από μια
ελαφρύτερη και καμιά ελαφρότερη χαμηλότερα από μια βαρύτερη.
Με αυτό  τον τρόπο λειτουργεί ΟΛΟ το ΣΥΜΠΑΝ.
Η αρμονία των αξιών είναι παγκόσμιος κοσμογονικός νόμος.
Δεν ανέρχονται οι βαρύνουσες αξίες και δεν κατέρχονται οι ανιούσες.

Ακόμα και ο κόσμος των ιδεών και ο αληθής λόγος της δημιουργίας κατεβάζει
τα κατιόντα και ανεβάζει τα ανιόντα.
Τα κατιόντα πάντα είναι τα βαριά και ανιόντα τα ελαφρά.
Ένα πράγμα ή ον ή ιδέα βαρύνει όταν συμπιεσθεί σε μικρότερο χώρο και
ελαφρύνει όταν απλώνει σε ευρύτερο χώρο.
Από αυτό συνεπάγεται ότι τα πάντα όντα ή δυνάμεις κατεβαίνουν τις σκάλες
του λόγου της αρμονίας όσο περισσότερο συμπιέζονται, δηλαδή μικραίνει
ο χώρο στον οποίο στενά – ζουν.
Η περίφημη βαρύτητα με την οποία οι επιστήμονες άδικα προσπαθούν να
ερμηνεύσουν τις έλξεις των όντων δεν έχει καμία αλήθεια ή σχέση
με το λόγο της αρμονίας.

Στον ουράνιο κόσμο λοιπόν οι άνθρωποι ακολουθούν το μοναδικό νόμο
του λόγου. Οι άξιοι πετάνε προς τα ύψη των 7 ουρανών ανάλογα ο καθένας
με την Αγιότητα του. Η λέξη άγιος παράγεται από το ρήμα άγομαι που
σημαίνει = προχωρώ και ο μόνος δρόμος με ανοιχτή προοπτική  και που
τείνει στην αιωνιότητα είναι αυτός ο δρόμος που άγει τους αγίους στην
ευρύτητα του εβδόμου ουρανού, στην αστρική Γαλαξιακή ανθρωπότητα.
Στον ουρανό δηλαδή όλοι οι άνθρωποι είναι άγιοι αλλά σε διαφορετικό ύψος
και το ύψος αυτό εξαρτάται από την ιερότητα την οποία εξασφαλίζει η καθαρότητα.
Όσο πιο πολύ καθαρός είναι ένας άνθρωπος τόσο αγιότερος γίνεται και ψηλότερα ανέρχεται.
Η καθαρότητα είναι έργο αιωνιότητας.

Επειδή οι ψυχές των ανθρώπων νόθεψαν τις περιεχόμενες αξίες και έτσι
οι αρρωστημένοι δε βρίσκουν θέση στην τέλεια αρμονία. Το καθάρισμα
της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα και συνεχής φροντίδα που δεν σταματάει
ούτε στην ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ του ΒΑΣΙΛΙΑ της ΣΕΛΗΜ του < ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ >.
Αυτοί αποτελούντες τη ΜΟΝΙΜΗ και ΑΧΡΟΝΗ και ΑΜΕΤΑΒΙΒΑΣΤΗ και ως μη
ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΘΕΙΣΑ ούτε από πριν και ουδέποτε θα κληρονομηθεί στο
μέλλον = συνιστούν την ΑΝΩΤΑΤΗ και κατάλευκη και αγιότατη < ΙΕΡΟΣΥΝΗ >
της ΧΡΙΣΤΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ που από την κορυφή του ΓΙΓΑΝΤΙΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ
μεριμνά για τα πάντα όντα του ΘΕΟΥ.

Επειδή μίλησα για την ανώτατη τάξη της Συμπαντικής ανθρωπότητας, αυτής του
ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ θα συμπληρώσω λέγοντας ότι όλη η Συμπαντική ΙΕΡΟΣΥΝΗ διαβαθμίζεται
στην αρμονία του ΛΟΓΟΥ. Όμως στην τάξη αυτή ανήκουν μόνο τα αδέρφια του
Χριστού και οι γιοί ΑΥΤΟΙ του ΘΕΟΥ μετέχουν στην ουσία του ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ
της ΓΕΝΕΣΗΣ = είναι ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΓΙΟΣ ΑΥΤΟΥ.

Η Ιεροσύνη του από κάτω της κεφαλής του Χριστού κόσμου φθάνει μέχρι τη
μιασμένη της θνητής ανθρωπότητας. Και για το λόγο αυτό οι παπάδες της γης
όλων των εποχών και λαών φοράνε μαύρα ράσα τα οποία εκδηλώνουν την
επιθυμία του γήινου να ανοίξει τον ανοδικό δρόμο μέσα από τη βλασφημία
του Αγίου Πνεύματος, την οποία προκάλεσαν με το ασυγχώρητο προπατορικό
αμάρτημα, που είναι η οπισθοδρόμηση της γης μετά τις πυρηνικές στοιχειακές
διασπάσεις και τη ραδιενεργό μόλυνση του πλανήτη μας.

Στην Κόλαση αντίθετα δεν υπάρχει καμία ιεροσύνη και αυτό γιατί δε γίνεται
αγωγή = προχωράω σε ανοιχτό δρόμο και τέτοιος δρόμος δεν βρίσκεται πουθενά.
Στον πάτο και στην τέλεια α-γωνία το κατάμαυρο σκοτάδι δεν επιτρέπει κάποια
έξοδο ούτε και μια διαβλεπόμενη σημερινή προοπτική διαφυγής από το διαβολικό
αδιέξοδο. Αύριο ο ΠΑΤΕΡΑΣ έχει ένα μακρινό λόγο για τους νεκρούς της Κόλασης
τον οποίο θα κατεβάσει άγνωστο από ΠΟΙΟ μέρος ή λόγο της απείρου
Του ΑΕΙΠΡΕΠΕΙΑΣ. Δηλαδή σατανική ιεροσύνη δεν υπάρχει
( για να δείχνει την έξοδο από το θάνατο ) και οι λεγόμενοι ιερείς του διαβόλου
είναι απατεώνες που εξαπατούν κυρίως τις βαρύνουσες ψυχές της γης
δείχνοντας δρόμους χωρίς αρχή και προοπτική και λέγουν ότι η α-γωνία του
θανάτου είναι η ιεροσύνη της αθανασίας. Αληθινά η αθανασία του θανάτου είναι
η απόλυτη ΝΕΚΡΟΤΗΤΑ, η απολίθωση και η ακινησία. Εκεί στη στενότητα του χώρου
και τη μεγάλη συμπίεση όπου τα πάντα παραμένουν κολλημένα πως μπορεί κάτι
να ανοίξει δρόμο για να πάει που???
Στο απόλυτο ΤΕΛΟΣ υπάρχει μόνο η πύρινη καύση και όσα καίγονται δεν ανοίγουν
το τέλος αλλά αποκτούν την ανοδική δυναμική η οποία ανεβάζει λίγο προς
τα επάνω αλλά αμέσως πάλι συμπιέζονται εξαιτίας της πυκνότητας του
χώρου της Κόλασης. ΚΑΝΕΝΑΣ  κολασμένος δεν ξεφεύγει ακόμα και αν καεί
στον πυρήνα της μεγάλης φωτιάς, ούτε καν και οι ψυχές  όσων σκοτώνονται
στην Κόλαση δεν μπορούν να φύγουν για τον ΑΔΗ, αφού το ψυχικό τους
φορτίο είναι τόσο βαρύ που δεν ξεκολλάει από εκεί.

Στην ανώτερη και ουράνια τάξη του ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ, την ιερότερη ιεροσύνη,
ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΕ εξαρχής, αμέσως μετά την πτώση του ανθρώπου, ολόκληρο
το σχέδιο της επανόδου στην πρότερη κατάσταση του, από τον Πατέρα των
πάντων όντων. Από εκεί έρχονταν στο μεγάλο παρελθόν των 16.000 ετών
άνθρωποι – Θεώμενοι και οδηγούσαν την κοινωνία μας προς τη σωτηρία και
αντίθετα με τις Σατανικές βλέψεις.

Οι ίδιο ιερείς κατόρθωσαν το μέγα θαύμα της γέννησης του φωτός και τη
μεταφορά Του στο θνητό σώμα του ΙΗΣΟΥ
Στην τάξη του ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ ανατέθηκε όλη η λευκή επιστήμη της ενανθρώπισης
του Χριστού.
Αυτοί γέννησαν το Γιό του Θεού στη γη.
Ο Θεός έδωσε τη σοφία της ενανθρώπισης στον ουράνιο Χριστό και Αυτός στους
ιερείς Του. Ο Κρίνος που έφεραν οι άγγελοι στην Παναγία ήρθε από την κορυφή
του σύμπαντος κόσμου και όχι από το κοντινό μας διάστημα.

Και Αυτός ο Ιησούς, ως ο ανώτατος ιερέας της ΣΕΛΗΜ δεν σταμάτησε ποτέ
να γίνεται αξιότερος και καθαρότερος για τούτο είναι ο πιο ελαφρύς εξ`όλων τ
ων ανθρώπων του Σύμπαντος.
Αυτός στη κορυφή του κόσμου,
είναι ο κόσμος
και Γιος του Θεού – Πατέρα,
από τον οποίο πρώτος εκείνος δέχεται τα νέα λόγια και το καταβαίνον Άγιο Πνεύμα.

Κανένας άνθρωπος δεν βρίσκεται ψηλότερα από την πραγματική του ελαφρότητα
και χαμηλότερα της θέσης που του ταιριάζει.

Για να γίνει ένας άγιος αγιότερος πρέπει να βγάλει από τη ψυχή του περισσότερα
στοιχεία εγωισμού, γιατί αυτά είναι πόλοι πύκνωσης όπου μαζεύονται οι αξίες,
εκεί κολλάνε και δεν χωρίζονται εύκολα. Με τέτοια εγωιστικά πυκνώματα
οι ψυχές των θνητών είναι γεμάτες ενώ στις ψυχές των διαβόλων οι πυκνώσεις
βάρυναν σε τέτοιο βαθμό ώστε όλες οι αξίες έχουν πετρώσει.
Πετρωμένες ψυχές εκφράζουν λίθινα και θλιμμένα λόγια και δράσεις
συντριβής τα οποία εκφέρονται με κτηνώδεις, βιαστικές ,
αιματηρές και φονικές εκρήξεις.
Το βαρύτερο είναι στον πάτο και στο αδιέξοδο, στην α-πορεία, στην αγωνία
της απολίθωσης και το ελαφρύτερο ξανοίγεται προς την αιώνια και ατέλειωτη
κορυφή του Λόγου, του Ελικώνα του Θεϊκού Ολύμπου.

Δεν είναι μόνο οι άγιοι που ανεβαίνουν τη σκάλα της αρμονίας αλλά και τα
αγγελικά στρατεύματα ταξινομούνται στους 7 ουρανούς κατά τέτοιο τρόπο
ώστε ένας άγγελος του 4ου ουρανού π.χ. να μην επικοινωνεί στους άλλους
3 μέγιστους ουρανούς. Οι άγγελοι όμως του 7ου ουρανού ταξιδεύουν ελεύθερα
σε όλη τη Γαλαξιακή ανθρωπότητα του σώματος του Χριστού,
σε όλη την εν τάξει αγιότητα.

Την ουράνια αυτή αρμονία ζήλεψε ο διάβολος και όταν διώχτηκε από τον
ουρανό και κατέφυγε στο κάτω μέρος της νότιας πυραμίδας του Ζωδιακού
κύκλου αποφάσισε και δημιούργησε την ανάποδη αρμονία.
Στη διαβολική αυτή ανάποδη αρμονία τα βαριά είναι ψηλά και τα ελαφρά
χαμηλά, η πέτρα επάνω και ο αέρας κάτω, φυλακισμένος παράνομα στον
πάτο του βυθού.

Όταν έφτιαξε το λύκο – άνθρωπο, ( λυκάνθρωπο ) επειδή η αρμονία αυτή
αποτελεί ιεροσυλία και αντίκειται στο νόμο του λόγου κινδύνεψε ο ίδιος
ο Σατανάς να σκοτωθεί από τους λύκους, γιατί στην κορυφή της ιεραρχίας
βρίσκεται ο δυνατότερος δολοφόνος. Τη θέση αυτή σύμφωνα με τα δεδομένα
των λύκων διεκδικούν τα νεότερα λυκάκια όταν μεγαλώσουν.  Έτσι ο διάβολος
έπρεπε να αποδείχνει την ανωτερότητα της αγριότητας του και να δίνει
καθημερινά φονικές μάχες με τους δυνατούς λύκους του.

Ο μύθος λέει ότι όταν ο διάβολος έφτιαξε το λύκο τον έδειξε στο Θεό σαν το
καλύτερο δημιούργημα του και ότι ο Θεός βλέποντας την αδικία του Λόγου
διέταξε το λύκο να ζωντανέψει και να φάει το δημιουργό του. Ο διάβολος
όμως το έσκασε και ο λύκος πρόλαβε και του έκοψε το ένα πόδι. Όταν δηλαδή
ο διάβολος τέλειωσε τη λύκινη αρμονία είδε έκπληκτος τους μισούς διαβόλους
να ξεσηκώνονται για να τον ανατρέψουν και αναγκάστηκε να εξοντώσει τους
μισούς λύκους και τους άλλους μισούς, τους ασθενέστερους, τους έκανε
σκυλιά ( = φύλακες του ) τα οποία μετέβαλε σε απόλυτα
πειθαρχημένα όργανα του και κενά είδωλα του.

Η ιστορία αυτή μας λέει ότι ο διάβολος και οι διάβολοι όταν έφθασαν στην
Κόλαση ακολούθησε ένας εξοντωτικός πόλεμος που κράτησε μέχρι
να αφανιστούν όλοι οι αντίπαλοι του οι οποίοι επιβουλεύονταν την πρώτη
θέση στη Σατανική κοινωνία της Κόλασης. Ίσως στην έβδομη πύλη να
φυλάκισε τους ηττημένους αντιπάλους του, που δεν σκοτώθηκαν.
Η έβδομη πύλη σφραγίστηκε από τους διαβόλους( φυλάνε την έξοδο
με τα πυρηνικά τους όπλα ) και φαντάζομαι να μη βγαίνει ποτέ κανείς από εκεί.

Από τότε, μετά την επικράτηση του διαβόλου,
η λύκινη ιεραρχία διαλύθηκε
στην Κόλαση και έμεινε να λέγεται ότι
ο διάβολος φοβάται το λύκο και ο λύκος το διάβολο,
αφού νικήθηκε και εξοντώθηκε. Λυκάνθρωποι τώρα στην Κόλαση δεν υπάρχουν
ούτε υπήρξαν ποτέ στη βασιλεία των ουρανών.

Λύκος λοιπόν είναι ο άνθρωπος δολοφόνος ο οποίος υποτάσσεται στους
ισχυρότερους από αυτόν φονιάδες αλλά καιροφυλαχτεί όταν κάποιος των
από πάνω ασθενήσει να επιτεθεί, να πολεμήσει λυσσαλέα μέχρι να νικήσει
ή να νικηθεί. Αν νικήσει αμέσως παίρνει τη θέση και ο στόχος πάντα παραμένει
η κορυφή στην οποία μπορεί να φθάσει αυξάνοντας τις πολεμικές ικανότητες
και τεχνικές ή περιμένοντας να φθαρούν οι δυνάμεις των ισχυρότερων του.

Συνέχεια

flox