Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Έχω καταλάβει την αδυναμία των ανθρώπων να συλλάβουν την έννοια της πνευματικότητας, από παλιότερους καιρούς. Θα κάνω μια προσπάθεια μήπως και ξεφύγουμε τελικά από τις διαβολικές παρερμηνείες οι οποίες καταστρέφουν τα ιερά γραπτά.
Αρχικά στο δικό μας καιρό αλλά και στους Ελληνιστικούς χρόνους της αρχαιότητας τα του πνεύματος = έχουν ως ρίζα τους πνεύμονες του ανθρώπου ως το ειδικό σωματικό όργανο που χειρίζεται τον αέρα για τη διατήρηση της ζωής. Και αφού ο αέρας δεν είναι ορατός κάποιοι τον συνέδεσαν με το κοντινότερο στο άυλο. Όλες οι παρεμφερείς λέξεις έχουν τη σημασία της μεταβολής της ύλης στην αόρατη μορφή της, όπως η οσμή, το φύσημα, η εξαέρωση, η πνοή, ως και η ψυχική διάθεση με τις εμπνεύσεις αυτής = την εν πνοή κατάσταση της.
Ο αέρας είναι το δεύτερο στοιχείο της ύλης, μετά το φως και το πυρ, και ακολουθούν τα υγρά και τα στερεά. Αν δούμε τη δομή της ύλης θα καταλάβουμε ότι το έξαρχο και αραιότερο είναι τα τετράεδρα του φωτός και του πυρός, τα πιο πυκνά είναι τα οχτάεδρα των αερίων, τα ακόμα πυκνότερα είναι τα υγρά δεκάεδρα και τα πολύ συμπιεσμένα και πολύ πηχτά κυβικά στερεά.
Το φως και το πυρ ως θωρούμενα οι άνθρωποι δεν τα πίστευαν ως πνευματικά, γιατί δεν είχαν ανάγκη τη φωτιά για να ζήσουν ( έτσι νόμιζαν ) αλλά το Οξυγόνο. Όμως στην πραγματικότητα η διατήρηση της ζωής μας οφείλεται στο πυρ το οποίο δίνει την απαιτούμενη ενέργεια στο υλικό σώμα, το γεμάτο ύλη.
Κάπως έτσι μπερδεύτηκαν και πιστεύουν σε αεριώδη όντα η πνεύματα αέρινα = αυτά λένε, χωρίς να γνωρίζουν και πολλά άλλα. Δημιούργησαν τους ασώματους αγίους = πεθαμένοι άγιοι, χωρίς ζωή και δογματίζουν την άυλη φύση των αθανάτων ακόμα και του Χριστού. Τον Χριστό αν και τον είδαν με το λαμπρότερο σώμα Του, στην μεταμόρφωση Του, παρά ταύτα εξακολουθούν να δαιμονίζουν τα ιερά αφού δαιμονική είναι η παράλλαξη της αλήθειας.
Πιστεύω ότι αυτό έγινε επειδή είδαν τους αγίους χωρίς κρεάτινα σώματα και πίστεψαν στην εντελώς άυλη ύπαρξη τους . Αν ήταν έτσι ούτε που θα τους έβλεπε κανένας στο Σύμπαν.
Όλα τα όντα είναι ΤΡΙΑΔΙΚΑ, θα το επαναλαμβάνω μέχρι να καταλάβουν τι σημαίνει η τριαδικότητα = χώρος η Νους + μαγνητισμός + ύλη = ΔΙΑΣ.
Δεν υπάρχει ούτε ένα ζωντανό όν χωρίς ύλη η οποία ύλη φανερώνει τις μορφές και τις δράσεις της ψυχής.
Ένα λοιπόν = η ουσιώδης χωρική Πρόνοια, δύο = ο μαγνητισμένος Νους = η εμψύχωση του πρότυπου και άψυχου όντος και τρία = η σωμάτωση του προς δόξαν αυτού = φανέρωση του.
Το απόλυτα δεδομένο είναι ότι δεν είναι εν ζωή και τριαδικό ένα ον αν αυτό στερείται του σώματος του.
Άρα δεν υπάρχουν ΑΣΩΜΑΤΑ ΕΜΨΥΧΑ ΟΝΤΑ.
Ξαναγυρίζουμε πάλι να δούμε την πνευματικότητα την οποίαν παράγουν οι 4 ουσίες της ύλης. Πως γίνεται αυτό θα σας το πω.
1) Το φως ως το μικρότερο φωτεινό τετράεδρο είναι εκ της σύστασης του το πιο πνευματικό όλων. Επειδή αυτό αποτελείται από τα αραιά μικρογεωμετρήματα της ύλης = μικρούτσικα τετράεδρα που έχουν δέσει στα δεσμά του χώρου με τα δικά τους φωτεινά άγκιστρα, αυτά αμέσως μπαίνουν στις πυκνότερες υλικές ενώσεις, εξαιτίας της ΑΝΑΓΚΗΣ του ΚΕΝΟΥ ΧΩΡΟΥ των άλλων σχηματισμών της ύλης. Έτσι το φως παραμένει στη φωτεινή του κατάσταση όσο δεν βρίσκει χωρικά κενά. Για παράδειγμα το ΔΙΑΣΤΗΜΑ στο Σύμπαν ΠΡΩΤΑ γέμισε τα δικά του ελαχιστότατα σε μέγεθος κενά και μετά άφησε τις Ηλιακές ακτίνες να το διαπερνούν μέχρι να φτάσουν σε κάποιον ΚΟΙΟ = χωρικό αβγό = πλανήτες, δορυφόροι και άλλα όντα, όπου εκεί πραγματικά υπάρχουν άφθονα κενά.
Παρατηρούμε το φως όταν φτάνει στη γη να σβήνει = να οικοδομείται στην πυκνότερη ύλη. Αν ανάψουμε μια φωτιά στη γη το φως και το πυρ της φωτιάς συλλαμβάνονται αμέσως ως τα μικρότερα οικοδομήσιμα υλικά. Μια φωτιά στο Διάστημα σίγουρα θα φαίνεται για περισσότερο χρόνο και αν είναι κοντά στη γη και με την ταχύτητα του φωτός θα σβήσει γρήγορα, χωρίς να παρατηρήσουμε την χρονική διαφορά. Αν το πείραμα γινόταν στα εξώτερα του Διαστήματος, μακριά από κάποια Γαία, τότε θα την βλέπαμε σαν άστρο, που σε κάποια στιγμή θα έσβηνε, αφού η αφαίρεση των τετραεδρικών της σωματικών θα τελείωνε. Αν πάλι σε αυτή τη φωτιά ρίχναμε συνέχεια νέα καιγόμενη ύλη τότε αυτή θα ακτινοβολούσε και για πάντα εφόσον διατηρούσαμε την τροφοδοσία.
Το ίδιο γίνεται ακριβώς σε όλα τα Ηλιακά αστέρια, τα οποία έχουν τους μετεωρίτες ως μόνιμη καύσιμη ύλη, την οποία μετατρέπουν σε φως. Το φως στη συνέχεια ανέρχεται στο Διάστημα και όσο δεν δεσμεύεται στις Γαίες συμπιέζεται στους βαρύτερους υλικούς σχηματισμούς και ξαναδημιουργούν πάλι νέους μετεωρίτες οι οποίοι κατέρχονται στους Ήλιους και αυτό γίνεται στην αιωνιότητα.
2) Το πυρ = η φωτιά , είναι σε μεγαλύτερη συγκέντρωση σωματικών από αυτήν του φωτός αλλά στην ίδια τετραεδρική γεωμετρία. Είναι το δεύτερο αραιότερο μετά το φως υλικό. Όμως και αυτό λόγω της μικρότητας του εισέρχεται στα μεγάλα κενά του αέρα, των υγρών. Στα πιο πυκνά στερεά το πυρ όταν αυτό εισβάλει εν αφθονία και με την οξύτητα των γωνιών του τα σπάει = καταστρέφει την κυβική τους οικοδομή, και εισέρχεται στα μεγάλα κενά που δημιουργούνται .
Δηλαδή εξαερώνονται τα στερεά και στερεοποιείται το πυρ.
3) Ο αέρας, ως δομημένος από 2 πύρινα τετράεδρα, στο οχταεδρικό σχήμα, έχει την σχετική σταθερότητα, την οποία δεν έχουν το φως και το πυρ.
Όμως αν προσπαθήσουμε να ενώσουμε τα οχτάεδρα θα δούμε ότι δεν μπορούμε να καλύψουμε όλες τις πλευρές με νέα οχτάεδρα. Έτσι η οικοδομή των αερίων αφήνει τεράστια κενά μέσα στα οποία χωράνε εκτός από το φως και το πυρ ακόμα και μικρά υγρά και στερεά, τα οποία εγκλωβίζονται εκεί και παραμένουν στην Ατμόσφαιρα, ας πούμε, την οποία ΒΑΡΥΝΟΥΝ = μολύνουν, γιατί δεν πρέπει να βρίσκονται εκεί. Η γεωμετρία των αερίων είναι η ιδανική στην αραίωση της = ως έχουσα τα μεγάλα κενά.
4) Τα υγρά, ως δεκαεδρικές ενώσεις = 2 οχτάεδρα = 2 στοιχεία αέρος + 1 στοιχείο πυρός = σύνολο 5 στοιχεία πυρός, στις έδρες του δεκάεδρου κτίζονται περισσότερα άλλα δεκάεδρα και σχηματίζουν οικοδομές με λιγότερα κενά. Τα κενά των υγρών επειδή είναι μεγαλύτερα σε αυτά χωράνε να μπούνε όλοι οι σχηματισμοί του φωτός και των αερίων, που είναι πάντα μικρότερες υλικές οικοδομές.
5) Τα στερεά αν προέρχονται από ομοιόμορφα κυβικά σχήματα αυτά τότε αφήνουν ελάχιστα κενά τα οποία κυρίως δημιουργούνται από τις τριβές και τα σπασίματα τους. Αν η συγκέντρωση προέρχεται από ανομοιόμορφα κυβικά τα κενά είναι πολύ μεγαλύτερα των άλλων. Είναι σαν να γεμίσουμε 2 δοχεία και στο ένα να βάλουμε άμμο και στο άλλο διάφορες πέτρες = είναι φανερή η δημιουργία των κενών.
* Οι μαγνητικοί χωροφύλακες όμως έχουν σε όλα τα επίπεδα των μορφών της ύλης αρκετά δυνατούς δεσμούς – άγκιστρα ώστε να διατηρούν τα σωματικά οικοδομήματα = είναι σαν να ενώσουμε τα όμοια δάκτυλα των 2 χεριών μας ΠΟΛΥ σφιχτά = αυτό γίνεται ΠΑΝΤΟΥ, στο χώρο, στον μαγνητισμό και στα υλικά. Αν όμως ενώσουμε το μικρό δάκτυλο με το μεγάλο όσο και να τα σφίξουμε γρήγορα θα λυθούν. Όσο μεγαλύτερη είναι η διαφορά των δεσμών = η ένωση δεν είναι αληθινή, αλλά μια δαιμονική συνένωση άσχετων λόγων.
Ακόμα όμως και σε κανονικές ενώσεις παντού από τα επάνω ελαφρά ως τα κάτω βαριά = πηχτά συντελούνται ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ στις οποίες οφείλεται τελικά η διατήρηση της ΖΩΗΣ.
Θα ξαναπάμε στην πνευματικότητα.
Αφού αυτή συνεπάγεται οπωσδήποτε την ύπαρξη της ύλης για τη συνέχεια της ζωής αυτήν την παίρνει και από τις 5 μορφές της. Μια ψυχή θα πάρει το φως και θα το βάλει να κινείται σε όλο το σώμα και ειδικά στο κεφάλι, όπου θα φωτίζει τις ιδέες και τα αξιώματα του Νου. Το πυρ σε πιο πηχτές παρουσιάσεις, τον αέρα και από τα άλλα 2 θα πάρει τις ασυμπίεστες ενώσεις τους.
Έτσι με τα πνευματικά στερεά θα σωματώσει τον πνευματικό σκελετό του σώματος, με τα πνευματικά υγρά θα δημιουργήσει τους πνευματικούς χυμούς, με τα αέρινα στοιχεία θα δώσει τον πνευματικόν όγκο της ψυχής, με το πυρ τις βασικές ενεργειακές ροές και με το φως θα λάμψει όλη η ψυχή.
Για να δούμε καλύτερα έναν πνευματικό άνθρωπο θα δώσω ένα παράδειγμα.
Ένας θνητός που έχει ύψος 1.80 μ. κουβαλάει περίπου 80 – 90 κιλά ύλης,
Ένας πνευματικός έχει μισό κιλό ύλης που σχηματίζει όλο του το σώμα.
Με αυτόν τον τρόπο η λειτουργικότητα της ψυχής βρίσκεται στις ανώτερες δυνατές εκφράσεις της.
Το ίδιο γινόταν και με τα κύτταρα πριν την καταστροφή τους από τη ραδιενέργεια όταν ήσαν στην τέλεια πνευματική τους απόδοση. Τώρα κουβαλάνε τη βαριά – πηχτή ύλη = το κρέας το οποίο προσβάλει την σωστή λειτουργία και αποφέρει μόνο θάνατο εκ της βιαιότητας της συντριβής του ψυχισμού τους.
Αν κοιτάξουμε ένα Ηλιακό Σύστημα στην όλη σφαιρική του δομή, από το Ηλιακό κέντρο ως τα μακρινά άκρα τότε θα παρατηρήσουμε ότι μέσα σε έναν ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΧΩΡΟ οι πλανήτες και οι Ήλιοι φαίνονται σαν μια δεκαπεντάδα από κόκκους. Την ίδια πνευματικότητα έχει και η γη, η Σελήνη, και όλα τα άστρα του Σύμπαντος.
Το Σύμπαν ως πνευματικό ον αν το δούμε από τα εξώτερα του ουρανού του θα φανούν 6 τεράστιες ΕΛΙΚΕΣ με τα σωματικά τους ψίχουλα = το σύνολο των άστρων. Αν πάλι μπούμε στο πυκνό Διάστημα εκεί ανακαλύπτουμε τις πολύ μεγάλες αποστάσεις που χωρίζουν το ένα άστρο από τα δίπλα του.
_Πως λοιπόν μπορούμε να βγάλουμε την πνευματικότητα ενός όντος αφού αυτή του δίνει την φανερή παρουσίαση του και την αιώνια ζωή. Αν αφαιρέσουμε την πνευματικότητα = διαλύεται όλο το πνευματικό σώμα με το οποίο ντύθηκε η ψυχή για την εξωτερίκευση των ιδανικών της προς δόξα αυτής και του δημιουργού της.
* Υπάρχει και το κοινώς ΠΝΕΥΜΑ, το Άγιο Πνεύμα και αυτό του καλού και του κακού. Ας τα δούμε και αυτά.
_ Πνευματικά είναι και όσα φέρνουν στο Νου οι ιδέες και τα αξιώματα, γιατί και αυτά είναι τριαδικά και ως εκ τούτου φέρουν τα ψίχουλα της ύλης με τα οποία ντύνουν τα φερόμενα έτσι ώστε να γίνεται η αναγνώριση τους, η ανάγνωση και η ταξινόμηση τους στην Αρμονία της ψυχής. Αν αυτά κρατούν την πνευματικότητα τους τότε αυτά είναι άγια, καθαρά και αποδίδουν την φέρουσα αλήθεια.
Ο άνθρωπος της αλήθειας έχει καθαρό πνεύμα και αμόλυντη ψυχή = το πνεύμα του καλού.
Αντίθετα όταν τα εισερχόμενα στο Νου συνδέονται άλογα με ασύνδετους δεσμούς δημιουργούνται τα περίφημα δαιμόνια και το αυτό γίνεται όταν οι ιδέες και τα αξιώματα έχουν μολυνθεί = δαιμονιστεί = φέρνουν άλογα λόγια.
Ο άνθρωπος που είναι ο Νους του γεμάτος από τέτοιες πετρωμένες ιδέες έχει μετατρέψει την πνευματικότητα του Νου του σε συμπαγές υλικό σκοτάδι = πνεύμα του κακού.
_ Το Άγιο Πνεύμα εκ της ουσίας του είναι καθαρό, αγώγιμο, χωρίς καμία αλλοίωση των λόγων του έτσι που να δημιουργεί τα πάντα πνευματικά και φωτεινά, εκ της αραιότητας και σωστής ένωσης των δυνάμεων των λόγων του. Το σύνολον του Αγίου Πνεύματος παραμένει άγιο στη Συμπαντική του παρουσία των πάτων όντων. Μόνον ένα μικρό μέρος Αυτού ο άρρωστος άνθρωπος το μόλυνε και μετάβαλε τη διαδρομή της παραγωγής του, με τα άρρωστα και θανατερά αποτελέσματα.
Πνεύματα λοιπόν έτσι που τα φαντάζονται πολλοί ανόητοι είναι ανύπαρκτα και σχιζοφρενικές εκφράσεις του Νου των δαιμονισμένων ανθρώπων που θέλουν να δώσουν δόξα = φωτισμό, στα σκοτεινά πετρώματα της ύπαρξης τους.
Ο Χριστός είπε, πριν πεθάνει
πάτερ, εις χείρας σου παρατίθεμαι το πνεύμα μου‘ και ταύτα ειπών εξέπνευσεν.
Ο Χριστός παρέδωσε το αναστάσιμο ΠΝΕΥΜΑ που δημιούργησε στην αθάνατη ψυχή του, εδώ στη γη. Τούτο δε το πνεύμα ήταν μοναδικό στο Σύμπαν αφού Το ΠΡΩΤΟ αναμάρτητο μετά την ένωση του με το άρρωστο γήινο θαυματούργησε εκείνο που διαλύει τα βαριά δαιμόνια. Τούτο το πνεύμα ο Χριστός είπε στον Θεό να το διαφυλάξει έως να φθάσει στον Άδη και όπου θα το χρησιμοποιούσε στην ανάσταση των άρρωστων ψυχών.
ΑΥΤΑ
flox